آشنایی با طبقه بندی ورق های لاستیکی کلروپرن
طبقه بندی ورق های لاستیکی کلروپن عمدتا شامل لاتکس جهانی ، تخصصی و کلروپن است.
لاستیک کلروپن جهانی:
تقسیم شده به نوع تنظیم شده گوگرد (نوع G) و نوع تنظیم شده غیر گوگرد (نوع W).
لاستیک کلروپن نوع G از گوگرد به عنوان یک تنظیم کننده وزن مولکولی نسبی و تیورام به عنوان تثبیت کننده استفاده می کند ، با وزن مولکولی نسبی حدود 100000 و توزیع گسترده وزن مولکولی نسبی. این نوع محصول لاستیکی از خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خوبی برخوردار است ، به خصوص از نظر مقاومت ، استحکام پارگی و مقاومت در برابر خم و ترک خوردگی ، که بهتر از نوع W هستند. این سرعت سریع ولکان سازی دارد و با اکسیدهای فلزی می توان از آن استفاده کرد. در حین پردازش ، بازیابی خاصیت ارتجاعی آن کم است ، و چسبندگی قالب آن خوب است ، اما مستعد سوزاندن است و پدیده چسبیدن به غلطک ها را دارد.
لاستیک کلروپن از نوع W از Dodecanethiol به عنوان یک تنظیم کننده وزن مولکولی نسبی در طول پلیمریزاسیون استفاده می کند ، از این رو به عنوان لاستیک کلروپن تنظیم شده تیول نیز شناخته می شود. وزن مولکولی نسبی آن در حدود 200000 است ، با توزیع باریک از وزن مولکولی نسبی ، ساختار مولکولی منظم تر از نوع G ، تبلور بالاتر ، ویسکوزیته ضعیف در هنگام قالب گیری و سرعت ولکان سازی آهسته.
لاستیک کلروپن تخصصی:
از جمله نوع چسب و سایر انواع خاص. لاستیک کلروپن چسب به دلیل دمای کم پلیمریزاسیون ، که باعث افزایش محتوای ساختار ترانس 1،4 می شود ، به طور گسترده ای به عنوان چسب مورد استفاده قرار می گیرد ، ساختار مولکولی را منظم تر می کند ، دارای تبلور بالا و انسجام بالا است و در نتیجه مقاومت چسبنده بالایی ایجاد می شود.
کلروبوتیل لاتکس:
تقسیم به لاتکس عمومی و لاتکس تخصصی. لاتکس جهانی برای استفاده عمومی مناسب است ، در حالی که لاتکس تخصصی مطابق با الزامات خاص سفارشی می شود.
ورق های لاستیکی کلروپن به طور گسترده ای در تولید کمربندهای نقاله لاستیکی ، کمربند انتقال ، سیم و کابل ، شیلنگ لاستیکی ، ورق های لاستیکی ، محصولات آب بندی و سایر محصولات به دلیل خاصیت فیزیکی و مکانیکی عالی ، مقاومت در برابر گرما ، مقاومت روغن ، اسید و اسید و اسید و سایر محصولات مورد استفاده قرار می گیرند. مقاومت قلیایی و مقاومت در برابر نور خورشید. علاوه بر این ، ورق لاستیکی کلروپن همچنین دارای عقب ماندگی شعله است ، که خود را به خود جلب نمی کند ، می تواند هنگام تماس با شعله های آتش سوزی ، خاموش شدن در هنگام احتراق ، سوزانده شود و دارای شاخص اکسیژن 38-41 باشد و آن را به یک انتخاب ایده آل برای برنامه های بازدارنده شعله تبدیل می کند.